Wieś Kalinowa położona jest w województwie łódzkim, powiat sieradzki. Pierwsza wzmianka o miejscowości Kalinowa pojawiła się już w XIV w., skąd wywodzi się ród Zarębów, znany i wpływowy szczególnie za czasów Jagiellonów. Jedyną pozostałością materialną z tamtych czasów jest ceglany kościół refundowany przez kasztelana sieradzkiego Jana Zarębę dla proboszcza i 6 mansjonarzy.

W chwili obecnej stojący dwór w Kalinowej jest wiązany z XV wiekiem i z rodem Zarębów lecz wszelkie cechy formalne przemawiają za tym, iż ów budowla gotycka pochodzi z pierwszej połowy XVII w. Najprawdopodobniej w wyniku śmierci ówczesnego właściciela, w 1635 r., Marcina Zaręby, dwór, wieś Kalinowa i wszystkie dobra nabyła rodzina Łubieńskich. Ze względu na niewystarczającą ilość źródeł, nie można adekwatnie stwierdzić, czy istniejący dwór został zbudowany na prośbę nowego właściciela Wojciecha Łubieńskiego, czy też powstał na miejscu starszej, rozebranej budowli.

Łubieńscy właścicielami pozostawali do XIX w. Za czasów syna Wojciecha, Macieja i jego żony Teresy Radolińskiej dwór pełnił funkcję mieszkalnej rezydencji, którą ostatecznie przenieśli do Szczytnik. Najprawdopodobniej od połowy XVIII wieku stał on opuszczony i dopiero w początkach XIX w. został wyremontowany i przerobiony przez nowych właścicieli Murzynowskich. W 1919 roku odremontowali i przebudowali obiekt, powiększając go o mieszkalne poddasze, arkadowy ganek z balkonem oraz wyposażając go w centralnie usytuowaną klatkę schodową. Dokonano także gruntownej modernizacji wewnątrz budynku. Od roku 1945 do 2011 stanowił własność państwową i był użytkowany przez Instytut Selekcji Roślin.

Dwór jest usytuowany w północno zachodniej części wsi . Otoczony jest kanałem, połączonym ze stawem, na którym znajduje się niewielka wysepka. Dwór zwrócony jest fasadą ku płd. stronie i prowadzi do niego aleja dojazdowa. W części płd. – wschodniej, nieco odsunięty od tejże alei wznosi się usytuowany już wcześniej późnogotycki kościół. Brzegi fosy porośnięte są przez drzewa i krzewy, natomiast po obu stronach stawu znajduje się kompleks parkowy. Sam budynek jest obiektem murowanym, otynkowanym i piętrowym, z niskim przyziemiem gospodarczym. Niski czterospadowy dach nadawał budynkowi skromny, klasycystyczny wygląd, ale zastąpił go wyższy, również czterospadowy dach, wzorowany na konstrukcjach z XVII w.